Je m'appelle France et je vous emmerde

Ik las laatst op de app van de VRT,

De teleurstelling van de pastoor en de dominee,

Dat er weer gespot moest worden,

Op de rug van geloof en haar orde. 

Het betrof de olympische opening,

Die werd gekroond met een schandaal,

Om Leonardo’s laatste avondmaal, 

Op te hangen aan de schandpaal. 

Het was een surrealistisch voorstelling, 

Een pallet aan tinten, nuances en meningen, 

Een expressieve vertegenwoordiging, 

Van een doorsnee van onze samenleving.  

Geen apostelen noch Jezus, 

Geen prekende symboliek, 

Geen bewerkte illusie,

Geen valse beloftes noch leugens.

Dit ging à la française, 

Voor de ene een malaise,

Voor de andere een bevrijding, 

Ceci est la France, dit is haar bekroning.

Religie zou eens moeten snappen, 

Dat er met hypocrisie wordt gelachen, 

En dat de Franse rechtsstaat, 

Voor gelijkheid, broederschap en vrijheid staat.

Silex 

Is opgewarmd.